El Reinado de Carlos IV y la Crisis de la Monarquía Española

1788 comezou a reinar Carlos IV.
Toucoulle vivir unha época de grandes cambios orixinados pola Revolución francesa. Ao longo do seu reinado produciuse a crise progresiva da monarquía tradicional española. Dende 1789 as noticias procedentes de Francia (proclamación da soberanía nacional, declaración de liberdades e dereitos individuáis,..) causaron un forte impacto en España. O temor ao contraxio revolucionario levou gobernó Carlos IV (dirixido polo conde de Floridalanca) a realizar un severo control da propaganda revolucionaria por medio da Inquisición, pero estas medidas non lograron evitar que as ideas revolucionarias se estendesen. Para os ilustrados e reformistas, a Francia revolucionaria debía ser un modelo a imitar; para o clero e a nobreza, as novas ideas eran rexeitables por atentar contra os valores tradicionais.
1792, agrávaronse pola abolición da monarquía e a detención de Luís XVI. Manuel Godoy nomeado como Secretario de Estado, inicialmente tratou de negociar a liberación de Luís XVI. Despois da execución do reí francés en 1793, españa entrou en guerra contra os revolucionarios franceses (guerra de convección). As continuas derrotas obligaron a Godoy a asinar a paz en 1795 (paz de Basilea). España busca alianza con Francia revolucionaria para facer fronte ás ameazas de Gran Bretaña sobre o comercio americano.División ideolólxica: aumentou favorecendo enfrontamento e a loita polo poder entre os partidarios das reformas e os da tradición. Gobernos de Godoy, Francisco Saavedra e Mariano Luis Urquijo continuaron política reformista ilustrada. A Coroa procura anular aquelas persoas ou programas que podían significar un perigo ou crítica ao sistema vixente. Algún como Cabarrús, Jovellanos ou Malaspina coñeceron épocas de apoio oficial e outras sufriron persecución e cárcere. Destaca Jovellanos, elaborou 1795
Informe sobre a leí agraria, critica os prexuízos que causaban a excesiva cantidade de terras amortizadas e vinculadas que existían en España. Defendía cerramento de fincas e a extensión do contrato de longa duración. Os cuantiosos gastos polas guerras propiciaron que se levase a cabo a primeira expropiación e venda de terras de mans mortas:»desamortización de Godoy», que sentou un precedente para posteriores expropiacións.
1801 partidiarios da tradición desprazaron do poder os ilustrados. Godoy, máximo responsable política da Coroa, que provocou numerosas críticas e oposición de numerosos grupos, molestos polo seu ascenso e polo seu despotismo á hora de gobernar.


Os enfrontamentos contra Inglaterra foron continuos e provocan quebrá do comercio con América. Os enfrontamentos hispanofranceses fronte ingleses foron desastrosos conseguindo dominio absoluto dos mares(batalla de Trafalgar). Obxectivo de causar graves prexuízos económicos a Gran Bretaña, 1806
Napoleón decreta bloqueo continental así como a invasión dos países que non o respetasen. O non cumprimento por Portugal levou a planear a súa conquista. A cambio de pasar por territorio español, acordouse o reparto de Portugal(Tratado de Fontainebleau).
1808 movemento das tropas francesas cara Portugal e a ambición de Godoy provocan crecente malestar na Corte e no pobo. Enfrontamentos detro da familia real, leva a Napoleón a considerar a posibilidade de facerse co control da monarquía española.

Marzo 1808

Motín de Aranxuez, nobres partidarios de Fernando asaltaron pazo real e obrigan a Carlos IV abdicar no seu filló. Estés sucesos foron para Napoleón un claro testemuño da crise política e decadencia da monarquía española. Reúne en Baiona(Francia) os membros da familia real española. Alí obrigan a Fernando a devolver a Coroa a Carlos IV e este cede os dereitos a Napoleón que máis tarde nomea a seu irmán Xosé como reí de España.

Maio 1808

Guerra contra Napoleón ou de independencia. Os madrileños amótináronse contra os franceses. Predominou entre eles un patrotismo fanático defensor tradición, relixión e dereitos do reí FernandoVII. Superioridade militar dos franceses obrigou aos españoís a adoptar a guerra de guerrillas. A guerrilla baséase formación de pequenas partidas/cuadrillas de homes que apoiándose no terreo atacaba as tropas francesas en acción limitadas sen presentar nunca batalla frontal. Españoís contan coa axuda dos ingleses para explulsar aos franceses. Durante a guerra estendeuse a idea de necesidade de convocara Cortes xerais extraordinarias para impoñer reformas que fosen necesarias. Para maioría nobres e eclesiásticos tratábase de restablecer o sistema político tradicional e para os do liberanismo, era necesario realizar frandes cambios e transformacións. As Cortes de Cádiz elaboraron intenso labor lexislativo. Ademáis da Constitución de 1812, elaborou decretos polos que se eliminaban as estucturas e fundamentos xurídicos do Antigo Réxime e establecíase un novo modelo político, insoirado nos principios ideolóxicos do liberanismo.


1813 polo Tratado de Valenay Napoleón renuncia e devolvé trono a Fernando quen reina ata que morre no 1833. O seu regreso supón a volta aos principios Antigo Réxime e ao absolutismo monárquico e a derrogación da obra lexislativa das Cortes de Cádiz. Constitución de 1812: -Soberanía da nacíón, o pobo é o posuidor do poder. -Monarquía na que o poder do reí estaba limitado. -Separación de poderes (executivo, lexislativo e xudicial). -Defensa de dereitos e liberdades dos cidadáns. -Catolicismo do Estado.

1829

Fernando casou con María Cristina de Borbón(2 fillas). Como a leí Sálica impedía a sucesión ao trono de mulleres, Fernando derrogouna en 1830 e proclamou a súa filla sabela como herdeira. Dita decisión orixina grave problema dinástico pois Carlos, irmán de FernandoVII, e os realistas puros opuxéronse a estas medidas. Tras a morte de Fernando en 1830, Carlos reclamou a Coroa de España ao mesmo tempo que María Cristina para a súa filla Sabela. O choque de intereses propicia estoupido da guerra carlista.


O Sexenio Absolutista comeza no ano 1814 e remata no 1820.
En 1814
Fernando VII foi recibido en España con grande entusiasmo popular, volta ao Antigo Réxime. Liberáis esixían que o reí acatase e aprobase os decretos e a Constitución de 1812, pero absolutistas defendían que o reí debía recuperar a plenitude da súa soberanía e declarar nulas todas as reformas. Así llo pediu un grupo de deputados a través do documento denominado o“Manifestó dos Persas”. A  derrota de Napoleón en 1814 permitiu a restauración do absolutismo en toda Europa no Congreso de Viena e a formación da Santa Alianza para defender este sistema político ante as ameazas do liberalismo. Liberáis foron perseguidos e tiveron que recorrer á conspiración e ao pronunciamento Froito do éxito dun deses pronunciamentos, ten lugar o inicio da seguinte etapa do reinado de Fernando VII, o Trienio Liberal.
1820, ao mando das tropas preparadas en Andalucía para ir combater aos independentistas americanos, o tenente coronel Rafael del Riego, esixiu en Sevilla o restablecemento da Constitución do 1812. Ante o triunfo liberal, Fernando VII viuse obrigado a aceptar a Constitución o 10 de Marzo de 1820. Gobernos liberáis restableceron a lexislación aprobada polas Cortes de Cádiz. Diferenzas entre os liberáis deron lugar á aparición de dúas correntes, os moderados e os exaltados. Esta división liberal favoreceu os intentos absolutistas de restaurar o Antigo Réxime, contando co apoio de Fernando VII. Década Ominosa comeza no ano 1823 e remata no 1833.
O medo á extensión da revolución por Europa levou á Santa Alianza a decidir a súa intervención en España para restaurar o gobernó absolutista de Fernando VII. A intervención do Cen Mil Fillos de San Luís, tropas francesas permitiron unha nova restauración absolutista e unha nova etapa de dura represión contra os liberáis. A pesar da persecución, os liberáis seguiron conspirando para restablecer as liberdades en España, fracasando. Houbo un regreso do Antigo Réxime, pero a Inquisición xa non voveu ser restaurada. Os ultrarrealistas fóronse agrupando arredor do seu irmán Carlos quen, era considerado o futuro herdeiro do trono. En 1829
Fernando VII casou con María Cristina de Borbón. Antes da súa morte derrogou a Leí Sálica a través da Pragmática Sanción para que a súa filla Isabel II puidera gobernar o que dará lugar a un conflito sucesorio e a unha Guerra Civil. 

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *